Twee jaar lang, tussen 1992 en 1994, fotografeerde de in Dronten geboren Mirjam Bleeker (1964) op een liefdevolle en intieme manier de Staphorster bevolking in haar kleurrijke omgeving.

Het was haar eerste fotoreportage als professionele fotograaf en bleek de eerste stap in een zeer succesvolle carrière als reisfotograaf. De foto’s werden gepubliceerd in diverse gerenommeerde nationale en internationale tijdschriften en In 2014 verschenen de foto's in boekvorm bij uitgeverij Wbooks.
https://wbooks.com/

Isbn9789066305397

Over de auteur

De in Dronten geboren Mirjam Bleeker (1964) groeide op in Flevoland en studeerde aanvankelijk voor etaleuse aan de Kunstacademie van Kampen. Later koos zij voor een studie fotografie aan de Fotovakschool. Al tijdens haar eerste stage als fotograaf –een opdracht om het interieur van Staphorst vast te leggen– bleek haar keuze om professioneel fotograaf te worden een schot in de roos. De stageopdracht groeide uit tot een ruim tweejarig project waarin ze een serie zeer kleurrijke en intieme foto’s tot stand bracht die werd gepubliceerd in internationale tijdschriften en het begin was van haar internationale loopbaan.  

Tegenwoordig fotografeert Mirjam Bleeker reisreportages overal ter wereld voor gerenommeerde uitgaven zoals Taschen, Happinez, Conde Nast Traveller, Four Seasons magazine en Lonely Planet.

www.mirjambleeker.nl

Toelichting
Wendelien Voogd

Tussen 1992 en 1994 fotografeerde de in Dronten geboren Mirjam Bleeker de Staphorster bevolking en haar omgeving. Het was haar eerste fotoreportage als professionele fotograaf en bleek de eerste stap in een zeer succesvolle carrière als reisfotograaf. De foto’s van Staphorst werden gepubliceerd in diverse gerenommeerde nationale en internationale tijdschriften, maar kwamen nooit in boekvorm uit.

Mirjam’s foto’s van Staphorst zijn kleurrijk. Het zijn portretten van dorpelingen in hun bloemrijke interieurs met details van stoffen en beschilderingen. Kleine meisjes met hoog getoupeerde kapsels onder bont bedrukte mutsjes, rijen beschilderde melkbussen met een trotse boerin, een intiem moment van een man en een vrouw in hun eenvoudig maar rijk versierde woonkamer. Het zijn optimistische foto’s. Ze lijken gemaakt met liefde en respect voor de mensen en hun tradities. De foto's doen de vraag rijzen hoe ze te werk is gegaan, vast met veel geduld.

Mirjam Bleeker is niet helemaal een onbekende in Staphorst. Ze had er verre familie wonen en was al jaren geboeid door het dorp, met haar de tradities, kleuren, maar ook de christelijke achtergrond. Zelf groeide ze niet in die traditie op, maar via haar klasgenoten kwam ze veel met die geloofsovertuiging in aanraking. Toen ze als beginnend fotograaf de opdracht kreeg om foto’s te maken van Staphorster interieurs, greep ze die kans met beide handen aan.

Tijdens haar eerste bezoeken aan Staphorster gezinnen nam Mirjam nooit een camera mee. Ze dronk er koffie, vertelde wat over zichzelf, vroeg of ze nog eens mocht langskomen en als het ijs dan gebroken was, vroeg ze of ze foto’s mocht maken. Dan werkte ze snel, want een eenmaal gegeven toestemming kon ook zo weer ingetrokken worden.

Tussen 1992 en 1994 verbleef Mirjam regelmatig in het dorp. Ze huurde in IJhorst een huisje en kreeg met een aantal Staphorster een hechte band, zoals met het echtpaar Hooikammer, bij wie ze regelmatig over de vloer kwam en zelfs meeging naar de kerk.

De foto’s die Mirjam maakte, zouden oorspronkelijk in boekvorm worden gepubliceerd. De toenmalige burgemeester Plomp was zeer van haar werk gecharmeerd en vond het een prachtige promotie voor zijn dorp, maar toch kwam een publicatie er niet van. Er circuleren verschillende verhalen over de precieze reden daarvan. Onder andere klinkt: Mirjam zou zonder toestemming de kerkgang hebben gefotografeerd waardoor enkele invloedrijke Staphorsters een publicatie hebben tegengehouden. De exacte reden lijkt moeilijk te achterhalen, hoewel zo’n kwestie wel intrigeert.

Mirjam Bleeker zegt zelf over de kwestie: 'Uitgeverij Waanders wilde het boek graag uitgeven, maar wel in samenwerking met de gemeente Staphorst. En het boek zou in Staphorst verkocht moeten gaan worden. Om subsidie te krijgen voor die uitgave moest er in de gemeenteraad over gestemd worden. De SGP stemde tegen. De reden was, in mijn optiek, dat ze niet wilden dat zo'n boek over Staphorst verscheen. Ik kreeg inderdaad vragen waarom ik de kerkgang had gefotgrafeerd. Ik heb gezegd dat ik houd van authentieke foto's. Uiteindelijk fotografeer ik wat ik zie, beleef en wat me fascineert. Ik heb nooit negatieve foto's van Staphorst willen maken.'

Dat de foto's nooit in boekvorm verschenen zijn, is zonde. Het zijn mooie, interessante, intieme en kleurrijke foto’s, die het waard zijn om door iedereen, Staphorster en niet-Staphorster, gezien te worden.

Terug naar het overzicht