Op 8 maart 2004 staat het radioprogramma BNN United, het maatschappijprogramma over jongeren van jongerenomroep BNN, in het teken van Internationale Vrouwendag. Met de vraag ‘Bestaat de internationale vrouwendag ook in Staphorst?’, trekt reporter Filemon Wesselink naar Staphorst.  Om de bewoners niet af te schrikken zegt hij dat hij van de NCRV is in plaats van BNN en vraagt of Staphorster vrouwen buitenshuis werken. Of staan ze nog steeds achter het aanrecht.

Hoe Filemon het ook probeert, hij krijgt steeds dezelfde antwoorden: Ja, de meeste vrouwen werken hier gewoon buitenshuis en er wordt niet raar tegenaan gekeken. Maar iedereen is hier toch christelijk? Mag dat dan? Vraagt Filemon. Een vrouw geeft het antwoord waar Filemon naar op zoek is: Het is een import-Staphorster, die zelf in de nieuwe wijk woont. Zij weet te vertellen dat er in de oude kern nog vrouwen wonen die alleen voor het huishouden zorgen. Die weten niet beter, zegt ze.

Over de auteur

Filemon Wesselink (Warnsveld, 24 maart 1979) na de Vrije School in Zutphen ging Wesselink naar de Kunstacademie van Enschede en studeerde daar mediastudies.

Filemon is vooral bekend als BNN’s roemruchte rebel, een raddraaier die in pornofilms speelt en zich transformeert tot professioneel drugsgebruiker voor het beruchte televisieprogramma Spuiten & Slikken.

Vanaf oktober 2009 volgde Wesselink Eddy Zoëy op als presentator van het BNN-programma Nu We Er Toch Zijn.  Op dit moment maakt Filemon Wesselink voor BNN het programma De week van Wesselink.

Toelichting
Wendelien Voogd

Filemon doet erg z’n best om het cliché in Staphorst te vinden, maar dat valt erg tegen. Zelfs als hij zich voordoet als verslaggever van de NCRV krijgt hij niet de antwoorden waar hij naar op zoek is: de meeste geïnterviewde vrouwen werken gewoon buitenshuis en zeggen dat dat heel normaal is in Staphorst.

Het idee dat vrouwen in Staphorst niet zouden (mogen) werken buitenshuis, vanwege hun christelijke achtergrond is een voorbeeld van onwetendheid dat we wel vaker tegenkomen als het om Staphorst gaat. Staphorst is boerensamenleving, waar vrouwen altijd moesten meewerken in het bedrijf. Koeien melken, hooien, zaaien, oogsten, kleren verstellen, huishouden, eten koken. Een Staphorster boerin vertelde eens dat zij en haar vrouwelijke collega’s regelmatig op de tractor zaten en ook voor het slachten van een kip niet achteruit deinzen. Niets van ‘achter het fornuis’. Het fenomeen dat vrouwen thuis bleven en daar voor kinderen en huishouden zorgden, is ontstaan in een burgerlijk middenklasse milieu en werd vanuit deze luxe ook de heersende norm in dat milieu: Een vrouw die buitenshuis werkte was een teken van armoede. In een boerensamenleving zoals Staphorst werden vrouwen juist geacht mee te werken.

Terug naar het overzicht